Betekenisvol ouder worden in Sint Jozef Hooglanderveen

“Ook al woon je hier, je mag je handen uit de mouwen blijven steken,” zegt Ytje de Graaf, coördinator welzijn en vrijwilligers. “Sterker nog: dat is goed voor je – fysiek én mentaal. Hier in Hooglanderveen letten mensen op elkaar. Het huis staat midden in het dorp en hoort er echt bij. Maar ook ín huis is er verbondenheid. Veel bewoners willen gewoon lekker bezig blijven. Zoals Jaap.”

Chef tuinteam

Jaap Jacobsen stuurt het tuinteam aan: “Ik ben de enige bewoner in het team, de rest komt van buiten. Maar ze houden allemaal contact met mij.” Met zichtbaar plezier laat hij zijn planten in de binnentuin zien. “Vol in bloei hè? Het is een fleurige boel.”
In de tuin is het werk nooit af. “Aan het eind van de zomer ruimen we met een paar man de oude planten op. Dan poten we bollen. Tussendoor houd je het bij. In het voorjaar gaan de oude bloemen eruit, en dan weer zomergoed erin.” En het mooiste? “Als medebewoners zeggen: ‘Ziet er goed uit Jaap!’ Dat doet me goed.”

Meer dan tuinman

Maar Jaap is meer dan alleen tuinman. Hij helpt ook medebewoners met allerlei technische klusjes. “Zo komt er een man met een wandelstok waarvan een stuk los zit. ‘Jaap, kijk jij even?’ Of de televisie doet het niet bij een bewoner. Allemaal kleine dingen waar je geen firma voor hoeft te bellen. Soms is er niks bijzonders aan de hand, maar heb je wel een praatje. En dat is ook belangrijk.”

Zijn technische ervaring komt goed van pas. “Ik was huismeester van tweehonderd seniorenwoningen en werkte als chef technische dienst in fabrieken. Dan zie je snel oplossingen. Zoals bij de kerstverlichting: we mochten niet boren in de gevel. Maar er zaten open spouwen. Stokjes erin, lampjes eraan – opgelost!”

Samen maken we het leven mooi

“Hier wonen betekent niet dat je stil moet gaan zitten,” zegt Ytje. “Het is naar vermogen. Het gaat om wat je nog wílt en kúnt doen.” Dat blijkt uit alles wat Jaap oppakt: van appels schillen voor appeltaart tot koersbal, van schilderen tot spontane hulp. “Ik kijk wat er op me afkomt. Het is niet moeten, het is mogen.”
Binnenkort geeft hij zelfs een workshop schilderen. “Het licht hier is mooi. Schilderen en knutselen liggen me wel. En als ik ergens bij kan helpen, dan doe ik dat graag.”

Volwaardig en aanstekelijk

“Als je ouder bent, ben je net zo volwaardig als ieder ander,” benadrukt Ytje. “Dat laten mensen als Jaap ook zien. Zijn inzet werkt aanstekelijk – voor bewoners én vrijwilligers.”
Jaap woont sinds 2019 in St. Jozef. Zijn vrouw is inmiddels overleden, maar hij mocht blijven wonen. “Ik heb hier toch een tuin. En vrijheid. Natuurlijk zijn er ook dingen die niet leuk zijn, maar dat is het leven. En ik heb afgesproken dat ik 100 wil worden hier.”